M. Lonneville

Michaël was veertien toen hij naar de Abdijschool van Zevenkerken kwam. Een school met als motto Duc in Altum. Zet koers naar volle zee, leid ons naar het diepe. Zelden heb ik, eerst als leraar dan als directeur, een leerling deze leuze zo zien verpersoonlijken. 

Michaël hield van het diepe, het volle, het echte, de klare lijn. 

In de klas, niet reproduceren maar nieuwsgierig om te ontdekken, geconfronteerd te worden met ideeën, te weten. Vijfennegentig procent waarheid was niet genoeg, stelde hem niet tevreden, hij ging voor de honderd procent waarheid. Soms afwachtend, met de onvergetelijke glimlach en pretoogjes maar met de ongelofelijke capaciteit om in drie feilloze bewegingen de ultieme synthese te brengen. 

Samen te brengen. 

Michaël die ook mensen samenbracht, de verzoener, de bemiddelaar. 

Diepe vriendschap, waarheid, de klare lijn, no nonsense. 

Ook in zijn strijd en door zijn strijd bleef hij mensen samenbrengen en inspireren. Ook toen hij al zijn krachten nodig had voor zichzelf bleef hij geven aan anderen: zijn familie, zijn vrienden. 

Hij wou heel intens dat het goed bleef gaan op school. 

Bleef meedenken. "Vindt u dit echt een wijze beslissing?" telefoneerde hij soms en dan wisten wij allemaal dat het beter kon. 

En zo werd die leerling leermeester. Een cursus levensles. 

Michaël. Duc in Altum. Jij zet nu koers naar volle zee, het volle en het hoge. Wij blijven even achter; niet met lege handen maar dankbaar voor wat je ons gaf. 

M. Lonneville, Directeur Abdijschool van Zevenkerken, 23 februari 2001